سه اشتباه بزرگی که در معاملات فیوچرز تحت هیچ شرایطی نباید انجام دهیم

مزیت اصلی قراردادهای آتی لوریج است یا توانایی معامله مقادیری که از واریز اولیه بسیار بیشتر هستند (پشتوانه یا مارجین).

سناریویی را در نظر بگیرید که یک سرمایه‌گذار 100 دلار واریز کرده است و قراردادهای آتی بیت کوین (BTC) به ارزش 2000 دلار را با استفاده از لوریج 20× خریداری می‌کند.

حتی باوجوداینکه کارمزد معاملات در قراردادهای مشتقات معمولاً از بازارهای اسپات کمتر است، کارمزد فرضی 05/0% برای معامله 2000 دلاری به کار می‌رود. ازاین‌رو، ورود و خروج یک‌بار به یک پوزیشن 4 دلار هزینه دارد که معادل 4$ واریز اولیه است. شاید به نظر مبلغ کمی است اما چنین هزینه‌ای با افزایش گردش مالی افزایش می‌یابد.

حتی اگر معامله‌گران هزینه‌های اضافی و مزایای استفاده از قراردادهای آتی را درک کنند، یک عنصر ناشناخته تنها در شرایط بازار پر نوسان خود را نشان می‌دهد. جداسازی قرارداد مشتقات و صرافی‌های معمول اسپات معمولاً توسط نقد سازی ها صورت می‌گیرد.

زمانی که پشتوانه یک معامله‌گر برای پوشش دهی ریسک کافی نیست، صرافی مشتقات یک مکانیسم درونی برای بستن پوزیشن دارد. مکانیسم نقد سازی سبب پیدایش پرایس اکشن شدید و درنتیجه جداسازی از قیمت شاخص می‌شود.

اگرچه این آشفتگی‌ها سبب نقد سازی بیشتر نمی‌شوند، ممکن است سرمایه‌گذاران ناآگاه به نوسانات قیمتی که تنها در قرارداد مشتقات روی‌داده است واکنش نشان دهند. به بیان بهتر، صرافی‌های مشتقات، برای محاسبه قیمت شاخص مرجع معمولاً از بازارهای معمول اسپات به منابع خارجی قیمت وابسته هستند.

این فرآیندهای خاص مشکلی ندارند اما همه معامله‌گران باید تأثیر آن‌ها را پیش از استفاده از لوریج مدنظر قرار دهند. جداسازی قیمت، کارمزدهای بالا و اثر نقد سازی را باید هنگام معامله‌گری در بازارهای آتی تحلیل کرد.