مارجین تریدینگ

معامله‌گرهای جدید اغلب در تلاش برای رمزگشایی از پیچیدگی‌های معاملات مارجین در ارزهای دیجیتال غرق می‌شوند. اگر سعی کرده‌اید نحوه کارکرد آن را در گوگل جستجو کنید، ممکن است با واژه‌نامه‌ای از اصطلاحاتی مانند اهرم، معاملات شورت، هودل، فومو، فورک، فراخوانی حاشیه و چندین مورد دیگر مواجه شده باشید که هیچ اطلاعی در مورد آنها ندارید. با این حال، اصول اولیه مارجین تریدینگ در ارزهای دیجیتال چندان پیچیده نیست. ارزهای دیجیتال بسیار گران هستند، بنابراین اکثر مردم نمی‌توانند آنها را خریداری کنند. بنابراین، به ‌عنوان یک معامله‌گر مارجین، برای افزایش قدرت خرید خود، وام می‌گیرید تا بتوانید موقعیت‌هایی با ارزش بسیار بیشتر از موجودی حساب خود باز کنید.

معاملات مارجین در ارزهای دیجیتال مشابه معاملات حاشیه در امور مالی سنتی است. این روش به شما امکان می‌دهد تا سود زیادی کسب کنید، اما خطرات بیشتری هم دارد. هنگامی که می‌خواهید یک معامله مارجین در بازار کریپتوکارنسی انجام دهید، وجوه را از شخصی دیگر مانند یک کارگزار یا وام‌دهنده مارجین، قرض می‌گیرید. برای انجام این کار، باید یک سپرده اولیه سرمایه‌گذاری کنید. همچنین برای حفظ موقعیت، باید مقدار مشخصی را در حساب خود نگه دارید. هنگامی که در حال معامله در یک پلت‌فرم وام هستید، سپرده اولیه مارجین شما به‌ عنوان وثیقه توسط پلتفرم نگهداری می‌شود. مقدار اهرم شما برای معامله مارجین به قوانین پلتفرمی که با آن معامله می‌کنید و سپرده اولیه، بستگی دارد.

اهرم‌های معاملاتی

مارجین تریدینگ چگونه انجام می‌شود؟

برای انجام یک معامله مارجین، کاربر باید بخشی از سرمایه خود را درگیر معامله کند که به این سرمایه اختصاص یافته اصطلاحا مارجین Margin می‌گویند. پس این اینکه کاربر تصمیم گرفت که چه مقدار از سرمایه خود را می‌خواهد وارد یک معامله مارجین کند، نوبت به تعیین اهرم یا لوریج Leverage می‌شود. لوریج ضریبی است که کاربر با استفاده از آن تعیین می‌کند که چند برابر مارجین خود قصد دریافت وام دارد. به عنوان مثال اگر یک کاربر 10 دلار را برای یک معامله مارجین اختصاص می‌دهد و قصد افزایش سرمایه خود از طریق وام به 100 دلار را دارد، باید از اهرم یا لوریج 10 برابری استفاده کند.

مارجین تریدینگ می‌تواند به دو صورت لانگ و شورت صورت پذیرد. معاملات لانگ همانند معاملات عادی است و معامله‌گر فرض را بر این گذاشته است که قیمت بالا می‌رود و وارد این معامله شود. در صورتی که قیمت افزایش یابد، کاربر با استفاده از معامله لانگ سود می‌کند. اما معاملات شورت بر عکس است، یعنی کاربر در صورتی که پیش‌بینی کند که قیمت قرار است افت کند، می‌تواند اقدام به باز کردن یک معامله شورت کند و در صورت افت قیمت سود کسب کند. اما معامله‌گران باید به یک نکته دقت کنند و آن این است که در صورتی که در هر یک از معاملات شورت یا لانگ، قیمت بر خلاف روند پیش‌بینی‌شده حرکت کند، کارگزار یا صرافی که وام را در اختیار معامله‌گر قرار داده است این حق را دارد که با افزایش ضرر معامله و رسیدن به یک قیمت از پیش تعیین شده، کل معامله را در جهت بازپس‌گیری وام ببند و در این صورت مارجین کاربر صفر خواهد شد.

به عنوان مثال اگر یک معامله‌گر با استفاده از لوریج اقدام به باز کردن یک موقعیت خرید کند ولی قیمت به حدی افت کند که باقی‌مانده مارجین کمتر از وام اولیه شود، صرافی بلافاصله در همان قیمت اقدام به فروش دارایی به منظور حفظ وام اولیه می‌کند. در این حالت اصطلاحا گفته می‌شود که معامله‌گر کال مارجین Call Margin شده است.