عرضه اولیه کوین چیست؟

با این‌وجود انتشار توکن‌ها در یک زنجیره قرارداد هوشمند اقدامی رایج است. این کار معمولاً در اتریوم انجام می‌شود. بسیاری از اپلیکیشن‌ها از توکن ERC-20 استاندارد استفاده می‌کنند. اگرچه همه توکن‌ها از ICO ناشی نمی‌شوند، طبق برآوردها بیش از 200000 توکن اتریوم مختلف وجود دارند.

علاوه بر اتریوم، می‌توان از زنجیره‌های دیگری همچون Waves، NEO، NEM یا Stellar که نمونه‌های پرطرفداری هستند استفاده کرد. با توجه به میزان انعطاف‌پذیری این پروتکل‌ها، بسیاری از سازمان‌ها قصد تغییر آن‌ها را ندارند اما در عوض تصمیم به ساخت بنیادهای موجود دارند. این رویکرد به آن‌ها اجازه می‌دهد تا از تأثیرات شبکه یک محیط بهره ببرند و به توسعه‌دهندگان امکان دسترسی به ابزارهایی را می‌دهد که تا آن لحظه تست و امتحان شده‌اند.

ICO پیش از زمان روی دادن اعلام می‌شود و قوانینی در مورد نحوه ارائه آن تعیین می‌شود. این قوانین ممکن است یک بازه زمانی که در آن عمل می‌کند را مشخص کند، برای توکن‌هایی که فروخته می‌شوند hardcap انجام دهد یا هردو را ترکیب کند. احتمالاً یک whitelist نیز وجود خواهد داشت که شرکت‌کنندگان باید در ابتدا در آن ثبت‌نام کنند.

سپس کاربران وجوه را به یک آدرس معین می‌فرستند، معمولاً بیت کوین و اتریوم به دلیل محبوبیت قابل‌قبول هستند. خریداران یا یک آدرس جدید برای دریافت توکن‌ها ارائه می‌کنند یا توکن‌ها به‌صورت خودکار به آدرسی که پرداخت ازآنجا صورت گرفته است ارسال می‌شوند.

چه کسانی قادر به راه‌اندازی ICO است؟

تکنولوژی ایجاد و توزیع توکن‌ها بسیار در دسترس است؛ اما در عمل ملاحظات قانونی وجود دارند که باید پیش از یک ICO مدنظر قرار داد.

در کل، فضای رمزارزها رهنمودهای قانونی ندارد و برخی از پرسش‌های مهم هنوز باید پاسخ داده شوند. برخی از کشورها اجرای فوری ICO را ممنوع کرده‌اند اما حتی حوزه‌های قضایی که طرفدار رمزارزها هستند هم باید قوانین مشخصی داشته باشند؛ بنابراین باید از قوانین کشور خود پیش از در نظر گرفتن ICO آگاهی داشته باشید.

قوانین مربوط به ICO چه هستند؟

نمی‌توان پاسخ واحدی به این سؤال داد زیرا متغیرهای بسیاری برای در نظر گرفتن وجود دارند. قوانین از یک منطقه به منطقه دیگر متفاوت هستند و هر پروژه جزئیاتی دارد که می‌تواند بر نحوه نگرش آن توسط نهادها تأثیر بگذارد.

باید توجه داشت که عدم وجود قوانین در برخی موارد به‌منزله تأمین سرمایه یک پروژه از طریق ICO نیست. ازاین‌رو، باید پیش از انتخاب این نوع جذب سرمایه به دنبال توصیه‌های قانونی باشیم.

در بسیاری از موارد، قانون‌گذاران تیم‌هایی را که سرمایه را در آنچه عرضه اوراق بهادار نامیده می‌شود، افزایش داده‌اند تحریم کرده‌اند. اگر مقامات توکنی بیابند تا به‌عنوان اوراق بهادار باشد، منتشرکننده باید با اقدامات شدیدی که برای دارایی‌های سنتی در این گروه به کار می‌روند، همسو باشد. کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) در این زمینه دیدگاه‌های خوبی ارائه کرده است.

در کل، توسعه قوانین در فضای بلاک چین به‌کندی صورت می‌گیرد، زیرا تکنولوژی از چرخه‌ای کند سیستم قانونی پیشی می‌گیرد. بسیاری از نهادهای دولتی همچنان مشغول بحث درباره اجرای یک چارچوب واضح‌تر برای تکنولوژی بلاک چین و رمزارزها هستند.

باوجوداینکه بسیاری از طرفداران بلاک چین در مقابل زیاده‌روی احتمالی دولت (که مانع پیشرفت می‌شود) محتاط هستند، بیشتر آن‌ها می‌دانند که از سرمایه‌گذار باید محافظت شود. برخلاف کلاس‌های مالی سنتی، توانایی افراد در سراسر جهان به‌منظور مشارکت، چالش‌های مهمی را با خود به دنبال داشت.

ریسک‌های مربوط به ICO:

چشم‌انداز یک توکن جدید که سود بالایی دارد بسیار جالب‌توجه است؛ اما همه کوین‌ها برابر ایجاد نشده‌اند. در مورد سرمایه‌گذاری رمزارزها، تضمینی وجود ندارد که بازگشت سرمایه (ROI) مثبتی داشته باشید.

تعیین پایدار ماندن یک پروژه بسیار مشکل است، زیرا فاکتورهای بسیاری برای ارزیابی وجود دارند. سرمایه‌گذاران آتی باید احراز هویت انجام دهند و تحقیقات گسترده‌ای در مورد توکنهای مدنظر خود انجام دهند. این فرآیند شامل تحلیل فاندامنتال کامل می‌شود. در زیر لیستی از برخی سؤالات آورده شده است، اما لیست جامعی نیست:

• آیا برداشت ما درست است؟ چه مشکلی را حل می‌کند؟
• عرضه چگونه تخصیص می‌یابد؟
• آیا پروژه به یک بلاک چین / توکن نیاز دارد یا بدون آن‌ها نیز انجام می‌شود؟
• آیا تیم شناخته‌شده است؟ آیا مهارت استفاده از پروژه در زندگی را دارند.

مهم‌ترین قانون این است که بیش از مقداری که می‌توانید از دست دهید سرمایه‌گذاری نکنید. بازارهای رمز ارز بسیار پر نوسان هستند و ریسک بزرگی است که دارایی‌های شما ارزش خود را از دست بدهند.

نتیجه نهایی

عرضه اولیه سکه به‌عنوان روشی برای جذب سرمایه در مراحل اولیه برای پروژه‌ها مؤثر بوده است. پس از موفقیت عرضه اولیه سکه در سال 2014، بسیاری از سازمان‌ها توانستند برای توسعه پروتکل‌های جدید و محیط خود سرمایه جذب کنند.

بااین‌وجود خریداران باید درباره آنچه سرمایه‌گذاری می‌کنند محتاط باشند. هیچ بازده تضمین‌شده‌ای وجود ندارد. پس از پیدایش رمزارزها، چنین سرمایه‌گذاری‌هایی بسیار پر ریسک هستند و در صورت محافظت کمتر می‌شود اگر پروژه نتواند محصول قابل قبولی ارائه دهد.