ارز دیجیتال ملی یا بانک مرکزی (CBDC) چیست؟
برای دریافت مشاوره رایگان، اطلاعات خود را ارسال کنید!
ارزهای دیجیتال بانک مرکزی، پتانسیل این را دارند که تراکنشهای پول الکترونیکی همتا به همتا را با ارز فیات ترکیب کنند. CBDC یا ارزهای دیجیتال بانک مرکزی، نمایش دیجیتالی از پول واقعی یک کشور هستند اما این پول با پولی که در یک حساب بانکی دیجیتال نگهداری میشود و برای انجام تراکنشها استفاده میشود چه تفاوتی دارد؟ چه دلیلی دارد که بسیاری از دولتها به دنبال راهاندازی CBDCهای خود هستند؟ چه کشورهایی تا کنون استفاده از آنها را آغاز کردهاند؟ که در این مقاله از مدرسان پیشتاز، قرار است به تمام این پرسشها پاسخ دهیم و ارزهای دیجیتال بانک مرکزی را به طور کامل بررسی کنیم.
فهرست مطالب
- 1 ارز دیجیتال ملی یا بانک مرکزی (CBDC) چیست؟
- 2 تفاوت ارز دیجیتال بانک مرکزی با سایر ارزهای دیجیتال
- 3 بیشتر بخوانید:
- 4 انواع ارزهای دیجیتال ملی
- 5 1. ارز دیجیتال ملی خُرد
- 6 2. ارز دیجیتال ملی کلان
- 7 مزیتها و خطرهای ارز دیجیتال بانک مرکزی
- 8 مزایای ارز دیجیتال ملی چیست؟
- 9 معایب ارز دیجیتال ملی چیست؟
- 10 چرا دولتها به دنبال راهاندازی CBDC هستند؟
ارز دیجیتال ملی یا بانک مرکزی (CBDC) چیست؟
به طور کلی، ارز دیجیتال ملی نوعی پول نقد الکترونیکی است که مانند ارزهای فیات سنتی، به دارندگان اجازه میدهد به خدمات بانک مرکزی دسترسی داشته باشند. کسب و کارها و افراد با استفاده از این پول الکترونیکی میتوانند پرداختها و نقل و انتقالات خود را انجام دهند. ارز دیجیتال ملی، واسطههایی همچون بانکهای تجاری را از میان بر میدارد و به مشتری اجازه میدهد ارتباطی بیواسطه با بانک مرکزی برقرار کند. بدین ترتیب، افراد میتوانند تراکنشهای خود را مستقیماً با یکدیگر انجام دهند و نگران خطرهایی مانند ورشکستگی واسطههای مالی نباشند.
آنچه سبب شد بانکهای مرکزی به فکر ایجاد ارزهای دیجیتال ویژه خود باشند، ترس از دست دادن کنترل بر عرضه پول و سیستمهای پرداخت پس از اوج گرفتن محبوبیت ارزهای دیجیتال بود. بیشک، گسترش انواع پرداخت که تحت نظارت هیچ نهاد مرکزی یا دولتی نیست، میتواند تسلط بانکهای مرکزی بر عرضه پول و ثبات اقتصادی را تضعیف کند.
بانکها باید سوابق مالی همچون میزان سپرده افراد و تاریخچه تراکنشهای انجام شده را پیگیری کنند. دفتر کل توزیع شده به این نهادها اجازه میدهد چندین نسخه از تاریخچه تراکنشها را دراختیار داشته باشند و از صحت دادهها مطمئن شوند. با وجود این، برخلاف بلاکچینهای عمومی، نسخههای بلاکچین مربوط به ارزهای دیجیتال ملی فقط در دست نهادهای مالی مجزایی هستند که درنهایت، بانک مرکزی آنها را مدیریت میکند. در واقع، دسترسی به بلاکچینی که ارزهای دیجیتال ملی استفاده میکنند، به مجوز ویژه بانک مرکزی احتیاج دارد.
ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز مانند بیت کوین و اتریوم، قانونگذاری مشخصی ندارند؛ در نتیجه، ارزش خود را برمبنای کاربرد پذیری و میزان استقبال سرمایهگذاران به دست آوردهاند و همواره با نوسانهای شدید توأم هستند. در مقابل، ارزهای دیجیتال ملی به ارز بومی کشور وابستهاند و به گونهای طراحی شدهاند که ارزشی ثابت و ایمن داشته باشند. علاوه بر این، ارزهای دیجیتال ملی پایگاهداده متمرکزی دارند که تحتکنترل بانک مرکزی است. این پایگاه داده شماره سریال منحصر به فردی برای هر کوین الکترونیکی عرضه میکند تا آن کوین شناسایی و رهگیری شدنی باشد.
درمجموع، به نظر میرسد قابلیتهای منحصر به فرد بلاکچین حتی توجه نهادهای متمرکز را هم جلب کرده است. کریستالینا جورجیوا (Kristalina Georgieva)، مدیرعامل صندوق بینالمللی پول، در سخنرانی فوریه 2022 خود در شورای آتلانتیک، درباره این موضوع گفته است: تاریخ پول در حال ورود به فصل جدیدی است. کشورها در حالی که تلاش میکنند انواع جدید و دیجیتالی پول را آزمایش کنند، به دنبال حفظ جوانب مهم سیستمهای پولی و مالی سنتی خود هستند.
تفاوت ارز دیجیتال بانک مرکزی با سایر ارزهای دیجیتال
همانطورکه اشاره کردیم، اساس ارزهای دیجیتال بانک مرکزی مشابه با سایر ارزهای دیجیتال مبتنیبر دفتر کل توزیع شده است؛ اما این دو نوع دارایی اهداف بسیار متفاوتی را دنبال میکنند. آنچه در بیت کوین و سایر بلاکچینهای عمومی مانند اتریوم به مذاق دولتها خوش نمیآید، این است که هیچ نهاد مرکزی یا گروهی از نهادها مسئول این بلاکچینها نیست. با این همه، فناوری دفتر کل توزیع شده به دولتها اجازه میدهد درکنار استفاده از مزایای آن، کنترل برخی جوانب را نیز به دست بگیرند. درادامه، به برخی از تفاوتهای مهم ارز دیجیتال بانک مرکزی با ارزهای دیجیتال اشاره میکنیم.
1. کنترل عرضه
- ارزهای دیجیتال غیرمتمرکزی، همچون بیت کوین سقف عرضه مشخصی دارند که در ساختار و پروتکل آن نهادینه شده و تغییر این ویژگی در دست نهاد خاصی نیست. در مقابل، کنترل عرضه ارز دیجیتال ملی کاملاً در دست بانک مرکزی است. همان طور که سیاستهای حذف یا اضافه کردن پول درگردش، در اختیار بانکهای مرکزی قرار دارد تا اقتصاد را در مواقع بحران کنترل کنند، مدل عرضه ارزهای دیجیتال بانک مرکزی نیز به طور کامل دراختیار نهادهای مرکزی قدرت و وابسته به دولتها است.
2. نظارت و مدیریت:
در سیستم ارز دیجیتال ملی، یک نهاد مرکزی انتخاب میکند که کدام سازمانهای مالی اجازه دارند در مدیریت دفتر کل توزیع شده مشارکت کنند. این روش با رویکرد بلاکچینهایی همچون بیت کوین متفاوت است که به هر کاربری اجازه میدهد نرمافزار شبکه را بدون اجازه اجرا کند.
3. هزینه کمتر و کارایی بیشتر
مدافعان ارزهای دیجیتال ملی ادعا میکنند که به دلیل زیرساخت ویژه، این داراییهای نسبتاً متمرکز میتوانند با هزینه کمتری پول انتقال دهند. ایده اصلی این است که ارز دیجیتال ملی میتواند نهادهای مالی بیشتری را به هم متصل کند تا با رفع موانع و ازهمگسیختگیهای فعلی سیستمهای مالی، جابهجایی پول روانتر انجام شود.
4. پیگیری پرداختها
دفتر کل توزیع شده، سابقهای کامل از تمام تراکنشها ارائه میدهد. برخی از دولتها مانند چین که به داشتن دستگاههای نظارتی گسترده معروف هستند، بهطوربالقوه قصد دارند از این اطلاعات مالی برای نظارت بیشتر بر شهروندان خود استفاده کنند. البته نباید فراموش کرد که دولتهای مختلف در این زمینه رویکرد و سیاستهای متفاوتی دارند.
بیشتر بخوانید:
انواع ارزهای دیجیتال ملی
به طور کلی، ارز دیجیتال ملی را به دو دسته ارز دیجیتال ملی خُرد (Retail CBDC) و ارز دیجیتال ملی کلان (Wholesale CBDC) تقسیم میکنند. ارز دیجیتال ملی خُرد با تمرکز بر تسهیل پرداختهای خُرد بین کسب و کارهای کوچک و افراد مختلف عرضه میشود و ارز دیجیتال ملی کلان بیشتر تلاش میکند به سهولت انجام پرداختهای عمده و بین المللی کمک کند که در ادامه، با این دو مدل بیشتر آشنا میشویم.
1. ارز دیجیتال ملی خُرد
CBDC خُرد بر روند پرداخت بین کسب و کارهای کوچک و افراد مختلف متمرکز است. درواقع، ارز دیجیتال ملی خُرد به منظور انجام تراکنشهای متعدد، اما با ارزش کمتر عرضه میشود و به شکلی منعطف از ابزارهای مختلف پرداخت استفاده میکند. حتی اگر در حال حاضر روش متداول پرداخت پول نقد باشد، پرداختهای خُرد بازهم در انتقال وجه آنلاین و کارتهای بانکی جای خود را پیدا میکنند. سازماندهی سیستمهای پرداخت خُرد الکترونیکی در سرتاسر جهان شباهتهای زیادی به هم دارند که به طورکلی شامل سه فرایند مختلف تراکنش و انتقال بانکی و تسویه میشوند. این سه فرایند اصلی در طراحی ارزهای دیجیتال ملی خُرد در نظر گرفته میشوند.
این نوع دارایی دیجیتال بانک مرکزی میتواند به دو شکل توکنهای دیجیتالی و حسابهای سپرده بانک مرکزی عرضه شود. نوع اول را میتوان جایگزینی الکترونیکی برای سکهها و اسکناسها دانست و نوع دوم را میتوان به منظور باز کردن حسابهای سپرده و دریافت سود از این حسابها استفاده کرد. تفاوت اصلی این دو نوع ارز دیجیتال ملی در شیوه احراز هویت کاربران و بررسی جزئیات تاریخچه تراکنشهای آنها یا لزوم انجام فرایند شناخت مشتری (KYC) برای حسابهای سپرده ارز دیجیتال ملی دانست. درعین حال، ارز دیجیتال ملی خُرد نیز در سه مدل مختلف دراختیار کاربران قرار میگیرند:
- غیرمستقیم
این دارایی با واسطه و از طریق مؤسسههای مالیای عرضه میشود که مسئولیت ثبت و ارتباط با مشاغل و افراد را برعهده دارند.
- مستقیم
نوع مستقیم ارز دیجیتال بانک مرکزی به حسابهای بانکی مربوط است. بانک مرکزی مستقیماً مسئول ثبت و مدیریت سرویسهای مالی این نوع ارز دیجیتال ملی است؛ بنابراین، نیازی به واسطه وجود ندارد. البته توسعه این نوع دارایی دیجیتال بانک مرکزی نیز به تلاش واسطههای مالی و کاربران آن وابسته است.
- ترکیبی
این نوع دارایی به قصد افزایش سود شرکتها و افراد، برخی از ویژگیهای دو نوع مستقیم و غیرمستقیم ارز دیجیتال بانک مرکزی را با یکدیگر ترکیب میکند. ارز دیجیتال ملی خُرد ترکیبی، علاوه بر اجازه مشارکت واسطهها، به کاربران کمک میکند بدون نیاز به نهادهای شخص ثالث نیز، بتوانند به بانک مرکزی دسترسی داشته باشند.
2. ارز دیجیتال ملی کلان
مدل گستردهتر بعدی در طبقهبندی ارزهای دیجیتال ملی، نوع کلان آن است که پرداختهای عمده داخلی و خارجی را تسهیل میکند. این دارایی با هدف بهبود مدیریت ریسک و افزایش کارایی فرایند تسویه حسابها ایجاد شده و برای نقل و انتقالات اوراق بهادار نیز کارآمد است. مدل ارز دیجیتال ملی کلان نیز به دو نوع داخلی و بینالمللی تقسیم میشود.
- ارز دیجیتال ملی کلان برای پرداختهای داخلی
این نوع دارایی میتواند به کاربران بزرگتر مانند نهادها کمک کند تا تراکنشهایی با ارزش بیشتر را در مدت زمانی کوتاهتر انجام دهند. ارز دیجیتال ملی کلان داخلی برای تراکنشهای عمده مانند انتقالات بین بانکی کاربرد دارد که به طور سیستماتیک اهمیت دارند.
- ارز دیجیتال ملی کلان برای پرداختهای بینالمللی
از آنجا که پرداختهای بینالمللی در حال حاضر از طریق چندین واسطه متعدد در مناطق جغرافیایی مختلف انجام میشوند، این نوع دارایی میتواند پیشرفت چشمگیری در روند این پرداختها ایجاد و شیوههای مختلفی برای پرداختهای منطقهای یا جهانی ارائه کند.
مزیتها و خطرهای ارز دیجیتال بانک مرکزی
ارز دیجیتال ملی میتواند مزایایی ارائه دهد که سایر فناوریهای پرداخت، ازجمله استیبل کوینها از آن بیبهرهاند. خطرهای مربوط به نقدینگی یا اعتبار ارز دیجیتال ملی را تهدید نمیکند و به بیمه سپردهگذاری برای پشتیبانی از این دارایی نیازی نیست. نکته دیگر اینکه CBDC راحتتر دراختیار مصرفکنندگان و کسب و کارها و نهادهای دولتی قرار میگیرد و امکان جمعآوری مالیات یا ارائه سود به کاربران وجود دارد. درادامه، برخی از مزایای ارز دیجیتال بانک مرکزی را باهم مرور میکنیم.
مزایای ارز دیجیتال ملی چیست؟
- به کمک فناوریهای جدید ارزهای دیجیتال در CBDCها که از آنها استفاده میشود، هزینههای نقل و انتقالات مالی به میزان قابل قبولی کاهش مییابد.
- چاپ ارز فیات برای بانکهای مرکزی هزینه دارد و اگر قرار باشد بخشی از داراییها به صورت دیجیتال بوده و نیازی به چاپ نداشته باشد، هزینه دولت و بانک مرکزی کاهش مییابد.
- تراکنشها در بلاکچینهای ارزهای دیجیتال که تا به حال با آنها آشنا بودیم، برگشتپذیر نیستند؛ بنابراین اگر شما بیت کوین یا هر ارز دیجیتال دیگر را به اشتباه به آدرس کیف پولی بفرستید، امکان پیگیری و بازگشت آن مبلغ وجود ندارد؛ در حالی که ارزهای دیجیتال بانک مرکزی به دلیل آنکه تحت نظارت بانک مرکزی و نهادهای مربوطه هستند، این مشکل را ندارند.
- از آنجا که استفاده از برخی از ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین برای امور روزانه کار منطقی نیست و بسیار پرهزینه است، استفاده از ارزهای فیات دیجیتالی یا همان ارزهای دیجیتال بانک مرکزی میتواند بسیار هوشمندانهتر باشد.
- استفاده از CBDCها برای شناسایی افرادی که قصد دارند از پرداخت مالیات فرار کنند یا پرداختهای غیرقانونی انجام دهند، بسیار کاربردی است.(مبارزه با پول شویی)
معایب ارز دیجیتال ملی چیست؟
اگرچه ارز دیجیتال ملی مزیتهای زیادی ارائه میدهد، همچنین میتواند خطرهایی نیز به همراه داشته باشد. در ادامه، به بعضی از ریسکها و مشکلاتی اشاره میکنیم که با ورود رسمی ارز دیجیتال ملی به اقتصاد ممکن است رخ دهد.
- یکی از ویژگیهای منحصر به فرد ارزهای دیجیتال، غیر متمرکز بودن آنها است. این ویژگی در ارزهای دیجیتال معمولی شفافیت در تراکنشها را به دنبال دارد و این همان چیزی است که عده بسیاری را به سمت ارزهای دیجیتال کشانده است؛ در حالی که در مورد ارز دیجیتال بانک مرکزی، بانک مرکزی هر کشور با انتخاب چند نهاد ناظر، غیرمتمرکز بودن را از CBDCها میگیرد.
- در کشورهایی که افراد نتوانند به هر دلیلی با ارزهای دیجیتال ارتباط برقرار کنند و در واقع شیوه کار با آن را یاد نگیرند، با مشکل جدی مواجه میشوند.
- با دیجیتالی شدن پول، باید به این نکته نیز توجه داشت که علاوه بر مزیتهای دیجیتالی شدن امور مانند سرعت بالا، ممکن است سیستم مالی دیجیتال با حملات سایبری مواجه شود.
چرا دولتها به دنبال راهاندازی CBDC هستند؟
در گزارش سالانه خود، بانک تسویه حسابهای بینالمللی به سه دلیل برای افزایش اخیر CBDCها اشاره میکند: توجه به بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال، بحث در مورد استیبل کوینها و ورود فناوری بزرگ به امور مالی.
بانک مرکزی اروپا (ECB) نسبت به ورود کسب و کارهای دیجیتالی بزرگ به امور مالی، مانند استیبل کوین دیم با حمایت فیس بوک ابراز نگرانی کرده است. بانک مرکزی اروپا با انتشار گزارشی در ژوئن 2021 اعلام کرد، کشورهایی که CBDCها را اجرا نمیکنند، ممکن است با تهدیداتی برای سیستمهای مالی و استقلال پولی خود از سوی غولهای فناوری خارجی که به طور جدی ارزهای مصنوعی را در آینده ارائه میدهند، مواجه شوند.
با این حال دلایل دیگری نیز وجود دارد. طبق تحقیقات مؤسسه و دانشکده آکچوئر، CBDC ممکن است به تسریع پرداخت پول در مواقع بحران کمک کند. صندوق بینالمللی پول نیز معتقد است CBDCها میتوانند فراگیری مالی (financial inclusion) را افزایش دهند؛ زیرا افراد برای پرداخت با آنها نیازی به حساب بانکی ندارند. این ویژگی بیشتر برای کشورهایی مانند اندونزی مناسب است، چرا که آنها به بانکها دسترسی ندارند.
همچنین درآوریل 2020، فنییفی، معاون رئیس بانک مرکزی چین، اظهار داشت که یک CBDC استفاده غیرقانونی پول را به حداقل میرساند؛ زیرا پول فیزیکی ناشناس است و به راحتی جعل میشود. طبق گفته مسترکارت که سرمایهگذاری در پرداختهای الکترونیکی دارد، هزینه نگهداری ارز فیزیکی تا 1.5 درصد تولید ناخالص داخلی یک کشور تخمینزده میشود؛ در نتیجه، دولتها ممکن است با دیجیتالی شدن، اگر نه کاملاً دیجیتالی، پول زیادی را پس انداز کنند.
دیدگاهتان را بنویسید